11 نوامبر 2022- مطالعه ی اخیراً منتشر شده درCardiovascular Diabetology نشان داد که عوارض میکروواسکولار دیابت (MVC) دارای اثرات هم افزا، طولانی مدت و نامطلوبی بر مرگ و میر در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 می باشد.

عوارض میکرووسکولار یا ریزعروقیمرتبط با دیابت، بار قابل توجهی را هم بر بیماران و هم بر سیستم های مراقبت های بهداشتی وارد می کند. مواجهه ی مزمن با هایپرگلایسمی در بیماران دیابتی باعث اختلال در عملکرد عروق بسیار ریز می شود که اغلب منجر به عوارض میکروواسکولار می گردد. ارزش پیش‌بینیMVC رایج و اغلب مرتبط، بویژه در نوروپاتی اتونوم قلبی (CAN)، بیماری مزمن کلیوی(CKD)، رتینوپاتی (DR)، و نوروپاتی محیطی (DPN)، به خوبی ثابت شده است. با این حال، هنوز ارزیابی مناسبی از ترکیبات مختلف آنها در مورد مرگ و میر طولانی مدت وجود ندارد.

با توجه به پیشینه ی فوق، دکتر لوکا ساکتا و همکارانش از ایتالیا، به دنبال ارزیابی نقش پیش آگهی بلند مدت MVC مرتبط با دیابت، به تنهایی یا به صورت ترکیبی، بر مرگ و میر ناشی از همه علل دردیابت نوع 1و 2 بودند.

برای این منظور، محققان به طور گذشته نگر داده های طولی 21 ساله ی 303 بیمار مبتلا به دیابت طولانی مدت (دیابت نوع 1 یا نوع 2) را تجزیه و تحلیل کردند. وجود عوارض میکرووسکولار در این افراد به طور کامل در ابتدای تحقیق از طریق غربالگری گسترده تعیین شده بودند. سن بیماران بین 18 تا 75 سال بود.

در مطالعه ی CHAMP1ON، محققان عوارض مزمن دیابت و مرگ و میر ناشی از همه علل را در شهر پیزا از سال 1999 به بعد بررسی کردند. این تحقیق یک مطالعه مشاهده‌ای و تک مرکزی بر روی 497 بیمار سرپایی بود که بین سال‌های 1999 تا 2000 به دلیل اختلال قند خون به بیمارستان دانشگاه پیزا مراجعه کرده بودند.

یافته های این مطالعه به شرح زیر است:

·در مجموع 133 مرگ (43.9 درصد) پس از پیگیری 5244 سال- فرد[1] رخ داد.

·وجود نوروپاتی اتونوم قلبی و بیماری مزمن کلیوی، صرف نظر از سایر MVCها، خطر تعدیل شده مرگ و میر همه علل را به ترتیب 117 درصد(نسبت خطر2.17) و 54 درصد (نسبت خطر 1.54) افزایش داد.

·ابتلای همزمان به نوروپاتی اتونوم قلبی و بیماری مزمن کلیوی در ابتدای تحقیق با بالاترین خطر مرگ و میر(نسبت خطر 5.08) همراه بود و پس از آن، ابتلای همزمان به بیماری مزمن کلیوی و رتینوپاتی دیابتی (نسبت خطر 2.95) و ابتلای همزمان به نوروپاتی اتونوم قلبی و رتینوپاتی دیابتی (نسبت خطر 2.07)، قرار داشتند.

·خطر مرگ و میر از نظر عددی در بیماران با هر یک از عارضه های میکرووسکولار به طور جداگانه(نسبت خطر 1.52)نسبت به بیماران فاقدعوارض میکرووسکولارمعنی دار بود. در مقابل، خطر مرگ و میر در بیمارانی که به دو و سهعارضه ی میکرووسکولار به طورهمزمان مبتلا بودند، به ترتیب 203 درصد(نسبت خطر 3.03) و 692 درصد(نسبت خطر 7.92) افزایش یافت.

محققان نتیجه گیری کردند که در طی یک دوره پیگیری طولانی مدت و قابل توجه 21 ساله، CKD، DR، و CAN، اما نه DPN، امید به زندگی را 1.3 تا 2.6 سال کاهش و CAN و CKD میزان مرگ و میر ناشی از همه علل را 117٪ و 54٪ افزایش دادند.

آنها نوشتند: این یافته‌ها باید مسئولان بهداشتی را به غربالگری‌های جامع برای عوارض میکروواسکولار در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 تشویق کند تا درمان و طبقه‌بندی خطر بهبود یابد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/microvascular-complications-have-synergistic-negative-effect-on-all-cause-mortality-among-diabetics-102035?infinitescroll=1